E-sporters lijken het maar makkelijk te hebben. Ze spelen een paar esport spelletjes en krijgen daar dik voor betaald. Net als bij professionele atleten klopt dat idee niet helemaal. Een e-sporter staat namelijk dagelijks onder hevige druk. Bovendien moet er ontzettend veel gespeeld worden. In tegenstelling tot een potje gamen thuis gebeurt dat altijd op het scherpst van de snede.
Dagelijks wordt er ongelooflijk veel gespeeld
Met een werkdag van acht uur kom je er niet binnen de esport wereld. Professionele teams spelen dan ook veel meer dan dat. En ook in het weekend wordt er gewoon doorgespeeld. Grote teams wonen vaak samen in één huis. Daar wordt de hele dag door getraind. En dat allemaal onder het toeziend oog van één of meerdere coaches. Zij moeten ervoor zorgen dat iedereen de hele dag scherp blijft. De Koreaanse teams staan er vooral om bekend dat ze erg veel uren per dag spelen. Op een dag zestien uur gamen is daar geen uitzondering. De meeste e-sporters voelen dan ook enorme druk. Stress en overbelasting zijn een onderdeel van het leven van een e-sporter.
Middelenmisbruik wordt vaak gezien bij professionele teams
Het is niet eenvoudig om elke dag zo lang esports te spelen. Dat eist zijn tol. Veel spelers zijn mentaal helemaal kapot. Bovendien speelt oververmoeidheid een rol. Om dat op te vangen worden er veel middelen gebruikt. Dat zijn onder andere pillen om slaap en stress tegen te gaan. Over het algemeen hebben die een tegenovergestelde werking. Extreem veel van beide nemen is het enige dat dan nog resultaat boekt. Er zijn momenteel nog weinig regels voor e-sporters. Ondanks de extreem ongezonde en gevaarlijke levensstijl die veel professionele gamers er op na houden. Volgens sommige critici is het daarom wachten tot het een keer misgaat. Wanneer een gamer ernstige gezondheidsschade oploopt of zelfs komt te overlijden zullen er ongetwijfeld maatregelen genomen worden. Tot nu toe kunnen ze nog ongestoord hun gang gaan.
Hevige concurrentie houdt het systeem in leven
Je zou misschien denken dat e-sporters zelf bij hun teams zouden klagen over de lange dagen en het bijna verplichte gebruik van verschillende drugs. Door de hevige concurrentie is dat echter lastig. Als je niet wilt trainen dan staan er duizenden gamers in de rij om jouw plek in te nemen. Totdat er regels worden ingevoerd zal het nog wel even zo blijven. In Azië liggen de rechten voor werknemers sowieso op een veel lager niveau. Daar is veel minder aandacht voor ongezonde werkomstandigheden. Dat ze juist daarom veel internationale toernooien winnen is een veel gehoord argument. Het is echter de vraag of dat het allemaal wel waard is.
